Во недогледот

Пливам на површината на кафето. Со секоја проголтана гранула, се менувам. Овојпат кон полошо. Секогаш сум се издигнувала, како подадено главче на желка која се бори со надојдената вода. Сега е мошне чудно. Срамота ќе биде да се удавам. Ќе ме има на најсмешни видео инсерти. Ќе ме гледаат во некој бош ден навечер на телевизија. Собрано друштво среќни копилиња кои имаат сè во животот. Се препушиле каја. и умираат од смеење на моја сметка. Затоа што јас умирам од љубов. Можно е да се умре од љубов. Тагата го обвива целото тело и го разјадува, па тоа кутрото се разградува. Од душевна болка се раѓаат скоро сите болести. Болести за кои нема лек. Млади животи одат во бестрага. Млади животи имаат изглед на старачки дом. Сфатив дека не знам да живеам. Јас, којашто секогаш го знаела најдобриот начин. Сега може слободно да зборам во трето лице за себеси. Затоа што полудев и затоа што не сум присебна. Мозокот ми отишол во Индонезија, си игра фудбал со тамошните деца израснати на улица. И одеднаш забегува и се шетка низ пазарите таму. Гнасни се, нема никаква хигиена. Ама има овошја и зеленчуци кои ги нема на ниту едно друго место на планетава. Случајно, еден постар мештанин го зема и го мерка. Си вели дека добро би му дошло ако си го испржи и к’сне за ручек. Проклет старец! Никаков обѕир, никаква човечност. Никој не се грижи за останатите. Сите сме сами на светов. Поголемиот го јаде помалиот. Хиперсензибилните се умртвени од оние помалку чувствителните. Така е и во природата. Ланец на исхрана односно начин на преживување. Не постои тука вртење на тркалото. Постои само госпоѓица Карма која некогаш, некако, ги етикетира сите според своите заслуги.

Пливам на површината во сопствената утроба. Пробувам да се пронајдам повторно. Но без успех. Ја достигнав зрелоста кога не можам веќе сама. Ја сретнав точката каде што требаше да одлучам што ќе правам со себе понатака. Избрав љубов и избрав патење. И не ми е криво. Вака ќе си живеам засекогаш. Избрав да си се пензионирам уште сега, на моиве години. Избрав да бидам вистински чудак кој отсекогаш правел екцентрични потези. А сега сум само слика што бледнее. Додека да трепнам, ќе бидам заменета со друга.

Сè што посакував е да му го посветам животот.

Сè што имам се љубовта и болката. Богата сум. И знам дека ми завидувате.

Ве поздравувам од обалата…