Ранобудно лице,
неколку белези од топлата борба
со перницата и мокрите прамени
од косата што ѝ паѓаа
на градите ја правеа
да се чувстува како
утринска роса.
Неколку брзи чекори
и преголемата доза адреналин
ја правеа да посака
да се движи – игра.
Денот беше сончев,
а таа имаше сенка – ладовина
во еден дел во неа,
во нејзиното малечко срце,
Сè е полесно кога не се љуби,
(на некој начин).
No comments:
Post a Comment