Последен снег

Чувствувам силна светлина која се вовлекува во мојата соба. Успева да се пробие преку прозорецот и да ми го разниша сонот. Сепак, не можам да ги отворам очите. Чувствувам еден убав мирис и мислам дека веќе сум потонала во сон и те сонувам. Твојата рака ме гали по косата и изненадено ги отварам очите. Не сонувам. Тука си навистина. До мене, со поглед свртен кон мене.
Надвор паѓа снег. Сета светлина се вселила во собата и прозевајќи се протегам спротивставувајќи се на одблесокот. Ме гледаш и се смееш. А јас уште како во сон се присетувам како синоќа те замолив да не си одиш. Како ми ја откопча ленената кошула и завршивме во мојата спална. Утрово се разбудив покрај тебе. Покрај мојот сакан. Ми велиш дека сум убава, а јас се покривам под јорганот затоа што знам дека шминката е разлеана по моето лице. Ме бакнуваш во челото и веќе не ми е важно како изгледам. Знам само дека имам голем наплив на среќа гледајќи те покрај мене. Нозете ми се студени, но не бегаш од нив. Ме припиваш до тебе и ме гледаш така поспано. Утрово сум многу мрзелива, знаеш? Сакам цел ден да лежиме заедно. Сакам да навее многу снег и да останеме цел ден тука. И знаеш, креветов никогаш не ми бил поудобен…